Źródło: Rejestr Produktów Leczniczych
Data ostatniej weryfikacji: 2024-06-25
lek na receptę, iniekcja, Furosemid (furosemide)
, Polpharma
Dawka:
Opakowanie:
Zamienniki opakowania:
Produkty na receptę nie są dostępne dla sprzedaży wysyłkowej.
Ulotki Furosemidum Polpharma dla opakowania 5 ampułek (20 mg/2 ml).
Źródło: Rejestr Produktów Leczniczych
Data ostatniej weryfikacji: 2024-06-25
Ulotka dla pacjenta
Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla użytkownika Furosemidum Polpharma, 10 mg/ml (20 mg/2 ml), roztwór do wstrzykiwań Furosemidum
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.
Patrz punkt 4.
1. Co to jest lek Furosemidum Polpharma i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Furosemidum Polpharma
3. Jak stosować lek Furosemidum Polpharma
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Furosemidum Polpharma
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Furosemid1 jest silnie działającym lekiem moczopędnym.
Działanie przeciwnadciśnieniowe furosemidu jest spowodowane zmniejszeniem objętości krwi krążącej. Furosemid zmniejsza także napięcie ścian naczyń krwionośnych.
Po dożylnym podaniu furosemidu, działanie moczopędne występuje w ciągu 5 minut po podaniu i trwa około 2 godzin, maksimum działania występuje po 20-60 minutach.
Lek Furosemidum Polpharma wskazany jest w leczeniu:
W przełomie nadciśnieniowym furosemid należy stosować w skojarzeniu z innymi szybko działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Furosemid stosowany jest łącznie z izotonicznym roztworem sodu chlorku w celu zwiększenia ilości moczu (diurezy) i zwiększenia wydalania jonów wapnia w moczu.
Przed rozpoczęciem stosowania leku Furosemidum Polpharma należy omówić to z lekarzem.
Pacjenci z marskością wątroby powinni rozpoczynać leczenie furosemidem w szpitalu.
O wystąpieniu wymienionych lub podobnych objawów należy jak najszybciej poinformować lekarza.
W czasie leczenia furosemidem mogą nasilić się objawy tocznia rumieniowatego.
Pacjenci chorzy na cukrzycę powinni częściej oznaczać stężenie glukozy we krwi i (lub) w moczu.
W czasie stosowania furosemidu może wystąpić odwodnienie i zaburzenia składu elektrolitów w surowicy krwi. Konieczna jest częsta kontrola stężenia elektrolitów w surowicy krwi (szczególnie potasu2), kreatyniny, mocznika3, parametrów równowagi kwasowo-zasadowej.
Wymagana jest ostrożność przy dostosowywaniu dawki.
Nadmierne odwodnienie może powodować zaburzenia czynności układu krążenia (np. omdlenie).
W leczeniu obrzęków zmniejszenie masy ciała pacjenta nie powinno być większe niż 1 kg na dobę.
Jeśli jest to wskazane, przed rozpoczęciem terapii należy wyrównać hipotensję i hipowolemię.
Nie jest wskazane podawanie furosemidu jako środka zwiększającego diurezę u pacjentów, będących w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia nefropatii na skutek podania środków cieniujących w trakcie badań radiologicznych.
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Niektóre zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia, hipomagnezemia) mogą zwiększać toksyczność niektórych leków (np. produktów naparstnicy i leków wywołujących zespół wydłużonego odcinka QT).
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.
Furosemid może być stosowany w okresie ciąży, wyłącznie w krótkotrwałej terapii, jeśli korzyści wynikające z leczenia matki przewyższają ryzyko uszkodzenia płodu.
Stosowanie furosemidu podczas ciąży wymaga monitorowania płodu.
Stosowanie furosemidu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Furosemid przenika do mleka matki i może zatrzymać laktację.
Niektóre działania niepożądane występujące u pacjentów przyjmujących furosemid, takie jak zawroty głowy, uczucie nadmiernej senności, niewyraźne widzenie, mogą w niewielkim lub umiarkowanym stopniu zaburzać sprawność psychofizyczną. W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza.
Lek zawiera 3,83 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w 1 ml roztworu. 2 ml roztworu (jedna ampułka) zawiera 7,66 mg sodu, co odpowiada 0,38% maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek może być rozcieńczany. Zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika, powinna być brana pod uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu leku. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia leku, należy zapoznać się z ulotką stosowanego rozcieńczalnika. U pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie należy uwzględnić zawartość sodu w leku gotowym do podania.
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza.
Dawkę lekarz ustala indywidualnie dla każdego pacjenta.
Szczegółowe dawkowanie oraz sposób stosowania i przygotowywania leku do podawania zamieszczono na końcu ulotki, w punkcie „Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego”.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Furosemidum Polpharma
Jeśli pacjent przypuszcza, że otrzymał zbyt dużą dawkę leku, należy poinformować o tym lekarza.
Objawy podania zbyt dużej dawki leku zależą przede wszystkim od zakresu i skutków utraty elektrolitów i płynów np. hipowolemii (stan zmniejszonego wypełnienia naczyń układu krwionośnego), odwodnienia, zagęszczenia krwi, zaburzeń rytmu serca spowodowanych nadmiernym działaniem moczopędnym. Obserwuje się ciężkie niedociśnienie (prowadzące do wstrząsu), ostrą niewydolność nerek, zakrzepicę, drgawki, porażenia wiotkie, apatię i zmęczenie.
Leczenie ma na celu uzupełnienie płynów i korygowanie zaburzeń elektrolitowych. Jednocześnie lekarz zaleci dokładne monitorowanie stanu zdrowia pacjenta.
Jeśli pacjent przypuszcza, że pominięto podanie dawki leku, należy jak najszybciej powiedzieć o tym lekarzowi.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki.
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Furosemid jest na ogół dobrze tolerowany. Działania niepożądane mają zwykle umiarkowane nasilenie, najczęściej przemijają bez leczenia i tylko sporadycznie są przyczyną odstawienia leku.
Furosemid może powodować wystąpienie następujących działań niepożądanych:
W przypadku wystąpienia wyżej wymienionych reakcji podawanie furosemidu powinno zostać przerwane.
Działania niepożądane występujące niezbyt często (u mniej niż 1 na 100 pacjentów):
Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Podobnie jak inne leki moczopędne, furosemid podczas długotrwałego stosowania, może zaburzać bilans elektrolitów i wody. Furosemid powoduje zwiększone wydalanie sodu i chlorków, a tym samym wody. Ponadto podczas terapii furosemidem wzrasta wydalanie pozostałych elektrolitów (w szczególności potasu, wapnia i magnezu4). Objawy zaburzenia poziomu elektrolitów i zasadowica metaboliczna mogą rozwinąć się w postaci stopniowo narastającego deficytu elektrolitów lub (na przykład, gdy podawane są wyższe dawki furosemidu pacjentom z prawidłową funkcją nerek) ostrej i ciężkiej utraty elektrolitów. Objawami towarzyszącymi niedoborowi elektrolitów są zwiększone pragnienie, ból głowy, niedociśnienie, splątanie, skurcze mięśni, tężyczka, osłabienie mięśni, zaburzenia rytmu serca i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Podczas leczenia furosemidem może nasilić się istniejąca wcześniej alkaloza metaboliczna (na przykład w niewyrównanej marskości wątroby).
Działanie moczopędne furosemidu może prowadzić lub przyczynić się do hipowolemii i odwodnienia, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Znaczna utrata płynów może doprowadzić do zagęszczenia krwi z możliwością wystąpienia zakrzepicy.
Furosemid podawany wcześniakom w pierwszych tygodniach życia może zwiększać utrzymywanie się przetrwałego przewodu tętniczego.
Glikozuria, wzrost stężenia aminotransferaz wątrobowych, może zmniejszyć się stężenie wapnia w surowicy, w bardzo rzadkich przypadkach obserwowano tężyczkę.
Podczas terapii furosemidem może wzrosnąć stężenie cholesterolu5 i trójglicerydów w surowicy. Po długotrwałej terapii furosemidem ich poziom wróci do normy w ciągu sześciu miesięcy.
Podanie furosemidu może obniżyć tolerancję glukozy. U pacjentów z cukrzycą może to prowadzić do zaburzeń metabolicznych, a także mogą ujawnić się objawy cukrzycy utajonej.
Tak jak w przypadku innych diuretyków, podawanie furosemidu może prowadzić do przemijającego wzrostu stężenia kreatyniny oraz mocznika we krwi. Może wzrosnąć stężenie kwasu moczowego w surowicy i wystąpić atak dny moczanowej.
W przypadku zaobserwowania następujących objawów: gorączka, wysypka na skórze, osłabienie, zawroty głowy, senność, niewyraźne widzenie, należy odstawić lek Furosemidum Polpharma i natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot oznacza numer serii.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Co zawiera lek Furosemidum Polpharma
Każda ampułka (2 ml roztworu) zawiera 20 mg furosemidu.
Jak wygląda lek Furosemidum Polpharma i co zawiera opakowanie
Przezroczysty, bezbarwny roztwór do wstrzykiwań dożylnych lub domięśniowych w ampułkach ze szkła oranżowego. Opakowanie zawiera 5 lub 50 ampułek po 2 ml.
Podmiot odpowiedzialny i wytwórca Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.
ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański tel. + 48 22 364 61 01
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego: Furosemidum Polpharma, 10 mg/ml (20 mg/2 ml), roztwór do wstrzykiwań Furosemidum
Informacja dotycząca pacjentów na diecie ubogosodowej oraz ze zmniejszoną czynnością nerek
Lek zawiera 3,83 mg sodu w 1 ml roztworu. 2 ml roztworu (jedna ampułka) zawiera 7,66 mg sodu, co odpowiada 0,38% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Lek może być rozcieńczany. Zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika, powinna być brana pod uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu leku. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia leku, należy zapoznać się z ulotką lub charakterystyką stosowanego rozcieńczalnika.
U pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie należy uwzględnić zawartość sodu w leku gotowym do podania.
Lek Furosemidum Polpharma należy podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, wlewie dożylnym (z szybkością nie większą niż 4 mg na minutę) lub wstrzyknięciu domięśniowym.
Podanie domięśniowe furosemidu należy ograniczyć do wyjątkowych sytuacji, gdy ani podanie doustne, ani dożylne nie może być wykonane. Należy pamiętać, że podanie domięśniowe nie jest zalecane w leczeniu ostrych stanów, takich jak obrzęk płuc.
Lek stosować bezpośrednio po otwarciu ampułki.
Nie stosować leku, jeżeli roztwór zmienił barwę lub pojawiło się zanieczyszczenie widoczne okiem nieuzbrojonym.
Stosowanie u dorosłych
Obrzęki związane z zastoinową niewydolnością krążenia, z marskością wątroby i chorobami nerek: 20-40 mg furosemidu (1-2 ampułki) jednorazowo dożylnie lub domięśniowo z szybkością nie większą niż 4 mg/minutę. W zależności od potrzeby, kolejną taką dawkę 20 mg leku można podawać co
2 godziny, aż do uzyskania odpowiedniego efektu leczenia. Jeśli wskazane jest podanie większej dawki, należy lek podawać w formie wlewu dożylnego.
Maksymalna zalecana dawka dobowa furosemidu podawanego dożylnie dorosłym wynosi 1500 mg.
Furosemid w postaci wstrzyknięć należy stosować przez krótki czas.
Podczas stosowania furosemidu w dużych dawkach lub przez dłuższy czas, konieczna jest częsta kontrola stężenia elektrolitów w surowicy, równowagi kwasowo-zasadowej oraz stężenia kreatyniny i mocznika w surowicy.
Obrzęk płuc
Dawka początkowa wynosi zwykle 40 mg (2 ampułki) furosemidu dożylnie. W razie potrzeby po upływie pół godziny można podać dawkę 40-80 mg.
Przełom nadciśnieniowy
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek dawka początkowa wynosi zwykle 40-80 mg (2 do 4 ampułek) dożylnie łącznie z innymi szybko działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
U pacjentów ze współistniejącym obrzękiem płuc lub ostrą niewydolnością nerek, 100-200 mg (5 do 10 ampułek) furosemidu.
Hiperkalcemia
Dożylnie 80-100 mg (4 do 5 ampułek) w odstępach co 2-12 godzin przez 24 godziny, łącznie z izotonicznym roztworem sodu chlorku. Po zakończeniu leczenia hiperkalcemii może wystąpić spowodowana podawaniem furosemidu hipokaliemia, którą należy usunąć.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
U pacjentów w wieku podeszłym furosemid jest wolniej eliminowany z organizmu, co może wymagać zmniejszenia dawek.
Stosowanie u niemowląt i dzieci
U niemowląt i dzieci furosemid stosuje się w dawce 0,5-1,5 mg/kg mc. na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg niezależnie od masy ciała dziecka.
Stosowanie w ostrej i przewlekłej niewydolności nerek
W tych stanach zwykle podaje się 80-120 mg (4 do 6 ampułek) na dobę.
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicy >5 mg/dl) zaleca się, aby szybkość wlewu nie przekraczała 2,5 mg na minutę.
Przypisy
1 https://pl.wikipedia.org/wiki/furosemide
2 https://pl.wikipedia.org/wiki/Potas
3 https://pl.wikipedia.org/wiki/mocznik