Schizofrenia, nazywana inaczej psychozą schizofreniczną, najczęściej uaktywnia się między 15 a 25 rokiem życia. Dotyka ponad 50 mln osób na całym świecie. Przyczyny rozwoju choroby nie są do końca poznane, jednak ryzyko zachorowania na schizofrenię w rodzinie osoby chorującej jest dużo wyższe. Wprawdzie schizofrenia jest uznawana za nieuleczalną chorobę psychiczną, lecz i tak należy, a nawet trzeba, ją leczyć.
Spis treści
Leczenie i przebieg schizofrenii
Leki stosowane w leczeniu schizofrenii
Objawy schizofrenii
Podstawą rozpoznania choroby jest pojawienie się objawów schizofrenicznych utrzymujących się ponad miesiąc. Zaliczamy do nich objawy::
wytwórcze (tzw. pozytywne) - chory jest niespokojny, pobudzony, rozdrażniony, ma zaburzenia percepcji, czuje się manipulowany; pojawiają się doznania omamowe obejmujące wszystkie zmysły,
ubytkowe (tzw. negatywne) - chory jest spowolniony, pojawiają się trudności w komunikacji, brak własnej woli, bezczynność, zahamowanie myślenia i emocji; apatia, mniejsza dbałość o siebie,
dezorganizacji psychicznej - trudności w zrozumieniu otoczenia, postępowaniu ludzi i ich wypowiedzi.
Obejrzyj film!
Leczenie i przebieg schizofrenii
Chorzy na schizofrenię potrzebują opieki psychiatrycznej i odpowiednich leków. Leczenie jest długotrwałe (trwa najczęściej do końca życia) i najbardziej skuteczne, jeśli będzie rozpoczęte we wczesnym okresie choroby. Wtedy pacjent może szybko powrócić do normalnego funkcjonowania. Zbyt długie oczekiwanie na konsultacje psychiatryczną może doprowadzić do eskalacji objawów (nasilenia) i przymusowej hospitalizacji.
W przebiegu choroby występują cztery fazy: ostry epizod, remisja (stan zdecydowanej poprawy stanu zdrowia), nawrót i późna stabilizacja (łagodnienie choroby po 50. roku życia). Czas ich trwania zależy od postawy pacjenta, jego rodziny i nastawienia do leczenia.
Schizofrenia może prowadzić do skrócenia życia nawet o 10-20 lat. Związane jest to głównie ze zwiększonym ryzykiem popełnienia samobójstwa i rozwojem chorób układu krążenia i układu oddechowego.
Leki zapobiegają nawrotom i skracają czas ostrych faz schizofrenii. Po zakończeniu fazy ostrej choroby, wskazana jest psychoterapia.
Leki stosowane w leczeniu schizofrenii
Klasyczne leki przeciwpsychotyczne (np. chlorpromazyna, lewomepromazyna, promazyna, perazyna, chlorprotiksen, flupentixol, zuklopentiksol, haloperidol, sulpiryd) znane są już od połowy poprzedniego stulecia. Mają ograniczoną skuteczność w kontroli objawów negatywnych. Często wywołują niepożądane działania pozapiramidowe (sztywność mięśniowa, skurcze, objawy przypominające chorobą Parkinsona, mimowolne ruchy). Leki klasyczne stosuje się głównie w zaostrzeniach choroby.
Atypowe leki przeciwpsychotyczne (np. olanzapina, risperidon, klozapina, arypiprazol, amisulpiryd, kwetiapina, sertindol, ziprasidon, paliperidon) są nowymi substancjami o odmiennym mechanizmie działania. Najczęściej stosowane są w leczeniu schizofrenii. Dają lepszą kontrole objawów negatywnych, a mniejsze ryzyko działań niepożądanych, pozwala na lepszą współpracę pacjenta z lekarzem.
Leki przeciwpsychotyczne występują w postaci tabletek, iniekcji domięśniowych oraz zastrzyków długodziałających (LAI). Ta ostatnia postać podawana jest choremu 1-2 razy w miesiącu i pozwala zmniejszyć ryzyko nagłego odstawienia lub przedawkowania leku.
2023-03-10
redaktor: Dina Dąbrowska
ostatnia zmiana: 10.03.2023 12:37:20
Dokładamy wszelkich starań, aby nasz artykuł jak najlepiej oddawał dostępne informacje, ale nie można go traktować jako konsultacji farmaceutycznej. Przed zażyciem leku należy przeczytać ulotkę, a w przypadku pytań skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Wszystkie podane w artykule nazwy produktów oraz zdjęcia są przykładowe i nie stanowią żadnej formy reklamy. Wszystkie prawa autorskie do artykułu są zastrzeżone przez GdziePoLek sp. z o.o.